OOG EN OOR |
Ondertitel: | Sterke openingszet van heren Kooten en Bie |
Soort: | Recensie |
Onderwerp: | Simplisties Verbond 1 |
Auteur: | A.I. |
Medium: | Leeuwarder Courant |
Datum: | 07-11-1974 |
Pagina: | 2 |
Spraken we vroeger vol laherige eerbied van de Clichémannetjes, hadden we het daarna over Kees van Kooten en Wim de Bie, nu spreken we nog slechts over Heer Kooten en Heer Bie. Net als Gerard van het Reve zorgden zij zelf voor een nieuw image met een bondige naam. Zonder frutsels, zonder tierelantijntjes.   Op een bijeenkomst in het Amsterdamse hotel Krasnapolzky hebben ze vorige week het Simplisties Verbond opgericht. Waarmerk: de matteklopper. Een simpele daad, maar wel met achtergrond, voorwaar. Heer Kooten en Heer Bie willen de ingewikkelde wereld zoals die eenvoudig in elkaar steekt aan ons verklaren, dus kijks. Voorgaande zin is ongeveer gesteld in het simplisties Nederlands (een afgelegde tak van het Algemeen Beschaafd Nederlands).   Gisteravond konden we kennis maken met hun opvattingen over het wel en wee van Nederland. Hoe hadden ze het voor elkaar gekregen. Gelijk vadertje Tros in zijn goede dagen, gelijk Landré dus, verscheen voorafgaande aan de uitzending Arie Kleijwegt van de VPRO om ons op de van andere omroepen bekende betuttelende wijze in te leiden in het nieuwe programma. Een sterke openingszet van het heren duo Bie en Kooten.   Waarom, zo vroeg Arie Keijwegt zich af zou een omroep als de VPRO zendtijd afstaan aan een Verbond? Er volgde een onnavolgbaar verhaal (geheel in simplistiese trant) over doelen en ideeën die in het verlengde van de VPRO-uitzending liggen en dus mogelijk gemaakt worden, maar anderzijds de opmerking dat de VPRO geen verantwoordelijkheid voor de uitzending wilde dragen. Zo maakte de kleine omroep duidelijk hoe deze moeilijke zaak in de moeilijke wereld van vandaag eigenlijk eenvoudig in elkaar steekt.   Zo'n introductie zette eerst de beelden van het Verbond voor een boel mensen op een voetstuk van een uitzending in het kader van de door de regering gevorderde zendtijd. Het semi-officiële tintje. Wanneer je dan ook nog twee heren, die plechtig een vlag op een leeg strand hijsen, aantreft, is dat kwasi-echte karakter wel gewaarborgd. Wat dat betreft kunnen Heer Kooten en Heer Bie een potje breken. Ze zitten meteen goed. Stemmige kleding, stemmige stemmen, de handen vroom gevouwen, de voeten wat schuin naar mekaar, beheerste opwinding over minimale dingen.   De scène van de persconferentie waar de twee directeuren van het Simplisties Verbond beiden een toespraak hielden in- en uitgeleid door majorettes op valse muziek, gaf mij het idee dat er weer een nieuwe weg voor de dubbele bodems in het optreden van Kees en Wim is gevonden. Evenals de scène over de afvoerpijp die op een bepaalde wijze gefilmd, kunst leek, maar uiteindelijk «en simplisties rookkanaal werd.   Voor het overige moet ik u zeggen vreemd te hebben aangekeken tegen deze uitzending. Het zal allemaal erg moeten wennen, vooral het ernstige karakter van de zendtijd met die twee. Je bent nog altijd geneigd bij het optreden van Heer Bie en Heer Kooten er eens lekker voor te gaan zitten. Alles rustig op je te laten inwerken. Je ontspannen te laten amuseren. Maar dat is nu afgelopen; het simplisme is er niet om te lachen, heb ik begrepen. Het Verbond is er om een gevoel dus van herkenning in ons te doen ontwaken en wij zullen meer uitleg willen bij wat eens verklaarbaar was. Dat is en blijft de serieuze boodschap van de heren. Over drie weken weten we meer.   |