Bij nader inzien

Ondertitel:Waarom Simplisties Verbond?
Soort:Recensie
Onderwerp:Simplisties Verbond 1
Auteur:Alfred Kossmann
Medium:Het Vrije Volk
Datum:07-11-1974
Pagina:21

Wim de Bie en Kees van Kooten hebben, in navolging van Gerard Komelis van het Reve, een deel van hun naam afgestoten, maar in tegenstelling tot Reve hebben ze er iets aan toegevoegd. Zij heten nu Heer Bie en Heer Kooten, en zij vormen het Simplisties Verbond. Gisteravond presenteerden zij onder hun nieuwe naam en is hun nieuwe hoedanigheid.
 
Ze hebben veel voorpubliciteit gehad, met een persconferentie en overal interviews, en je wist als je dat allemaal volgde nooit wat nu eigenlijk de bedoeling was: of je hun uitspraken juist of juist niet serieus moest nemen. De teksten die de journalisten aan hen ontwrongen waren niet opvallend leuk en niet opvallend diepzinnig. Nieuwsgierig maakten ze wel. Nu was het dan zover. Heer Kleywegt hield een toespraakje dat duidelijk parodistisch was bedoeld en Heer Bie en Heer Kooten begonnen. Ik heb die in vorige uitzendingen bewonderd.
 
Ik bewonder de Treitertrends van Van Kooten. Hun satires zijn erg raak en na hun parodie op de rubriek "Uit de kunst" was zo'n rubriek helemaal niet meer mogelijk. Wat zij deden, op de tv en in geschrifte, was tegelijkertijd signaleren en ontmaskeren. Zij hadden als het ware een absoluut gehoor, feilloos reagerend op geouwehoer.
 
Ze hebben dat gehoor natuurlijk nog steeds, maar het lijkt me dat hun conceptie van dit seizoen niet erg geslaagd is. Wat stelde Heer Kooten, met zijn verdraaide zinnen vol ambtelijke termen, nu eigenlijk voor? Waarom dat Simplisties Verbond? Waarom die persconferentie met majorettes? Waarom die grap van Heer Kleywegt?
 
Zij deden hetzelfde als wat zij vroeger deden, maar dan met meer rompslomp, en echt gelachen heb ik alleen toen Wim de Bie over de zonderlingste doctor van ons land, Ferry Hoogendijk, zei: "Zijn slipje schrijnt". Het is misschien niet fair om iemand te bespotten vanwege een klein spraakgebrek, maar De Bie deed het prachtig en doctor Ferry Hoogendijk kan nooit voldoende bespot worden.
 
De VPRO bood een historische reportage over de oorlog in Algerije, erg goed neem ik aan, maar mijn hoofd stond niet naar een oorlog van 20 jaar geleden. Daar kan de VPRO niets aan doen. IKOR had zich-geconcentreerd op Griekenland, en daar staat mijn hoofd altijd naar. De twee items, een reportage over een 15-jarige Griekse jongen in Nederland, en een beschouwing over de komende verkiezingen in Griekenland, sloten goed bij elkaar aan.
 
Die Griekse, jongen, zijn ouders en zijn vrienden, werden door de interviewer problemen opgedrongen die ze helemaal niet wensten te onderkennen. De jongen voelde zich best in Nederland en herinnerde zich weinig van Griekenland. De vader was naar zijn inzicht Griek gebleven, al zag het er niet naar uit dat hij gauw terug zou gaan naar zijn vaderland, en de moeder bleek een hoffelijke gast: zij voelde zich best thuis bij ons.
 
Waarom ook niet? De interviewer leed aan een eigenaardige honkvastheid en veronderstelde die blijkbaar ook bij dit als volkomen geslaagd gepresenteerde gezin.
 
Over de komende verkiezingen in Griekenland had de rubriek "Kenmerk" niets van betekenis te melden. Tussen de interviews door zagen en hoorden we Mikis Theodorakis, bezig aan de uitvoering van zijn "concert 1", "Liederen van het bittere vaderland". Adembenemend. Als ik dit stukje af heb, zet ik de grammofoonplaat van dat concert op en daarbij bid en smeek ik zonder twijfel dat IKOR ons de hele voorstelling zal laten zien, binnenkort.
 

 
Terug naar Bibliografie