Het jongerenprogramma Midweek dat de VARA gisteravond uitzond tussen zeven en acht uur kreeg in zijn programma-blad deze tekst ten geleide: "Een programma om over door te za-en, tenminste als je beneden de 18 bent". Aan mijn perskaart ontleen ik de vrijheid er mee over door te zagen, ook over Dit is het Begin (eveneens VARA) en zelfs over de kinderprogramma's die de VARA dit seizoen uitzendt op de woensdag- en zaterdagmiddagen.   Die middag-tv programma's van de VARA voor kinderen behoorden (zelfs als ik de reeks Ja zuster, Nee zuster, hors concours plaats) tot het beste wat de Nederlandse t.v. hun bood. Dit seizoen behelpt de VARA, die een goede naam te verliezen had, een voor deze middagen met wat er links en rechts aan van die "leuke en leerzame" films kon worden ingekocht.   Ook het tiener-tv programma van de VARA had sinds jaren, met Fenklup b.v. een goede naam. Het voornemen eens iets op te schrijven over het tamelijk schrale perspectief, dat de tienerprogramma's dit seizoen in algemeen bieden (met Doebidoe van de AVRO tot dusverre als gunstige uitzondering) schortte ik op in afwachting van dit Midweek. Nu ik de eerste aflevering heb gezien, vrees ik dat het om te spreken in de categorieën van Top Flop overwegend een flop is. Een flop in zichzelf én een flop in de opzet van deze hele VARA-avond waarin nog eens een uur lang Dit is het Begin werd gespeeld.   In Midweek: Apeldoorners met plannen voor een meer kummunikatieve binnenstad; in Dit is het Begin: Eindhovenaren eveneens met plannen voor een meer kommunikatieve binnenstad. In Midweek Steve Davidson en het kommunitatieve Holland Hapt; in Dit is het Begin Koos Zwart en het kommunikatieve Provadaya. Deze twee programma's van samen ruim twee uur op één avond hebben een zo gemeenschappelijke ideniteit dat je gaat denken aan een gebrek aan een kommunikatief sfeertje binnen de VARA bij de voorbereidingen ervan. Deze omroep had weleens een gelukkiger hand.   Tussen deze twee "jonge" in wezen doodernstige programma's in: Hadimassa. Extra verkwikkend omdat het zijn speldeprikken eerlijk verdeelt over de instituties der ouwe zakken en der vrijblijvend zwetsende jongeren. Wel vrees ik voor Kees van Kooten en Wim de Bie dat zij er mee riskeren door de generatie na de hunne te worden gerubriceerd als de piassen van het establishment. Je bent oud voor je het weet.   Dan werd er ook nog gevoetbald. Uren- en urenlang. Vreemde situatie eigenlijk: daar binnen rechthoeken van 110 x 75 meter, ploeteren, zwoegen en rennen elf Rotterdammers en elf Eindhovenaren zich tegen 22 Italianen, of bijna-Italianen buiten adem in slecht gevulde stadions en 1300 km verder, voorbij Vaals staan de tjokvolle tribunes. Koen Verhoeff, eens op zijn vingers getikt over te overvloedig gebruik van de naam van PSV voluit, had het nu over "de bekende doelpuntenfabriek uit het zuiden des lands".

 

Terug naar Bibliografie