Zondag bij de VPRO de eerste aflevering van een twintigdelige nieuwe reeks met en door Kees van Kooten en Wim de Bie. Niet langer aansluitend bij het Journaal van acht uur (want dat is er 's zondags niet meer op Nederland 3), maar om half acht. Een interview van Frank Boeve, om de beide heren wat nader aan u voor te stellen. Het duo begint aan haar vierendertigste seizoen voor de Publieke Omroep en spreekt, lijkt het, als uit één mond.   Den Haag. 'O nee! Wordt het zo'n interview? Trefwoorden die u uit oude interviews hebt gehaald, waarop wij moeten reageren? Zodat u zich kunt beperken tot het uittikken van onze antwoorden? Maar wel uw naam eronder zetten. Wat is het volgende trefwoord? Paars?'   Groen. 'Zo heette onze kruidenier vroeger in Den Haag, kruidenier Groen. Die ging er met een van zijn winkelmeisjes vandoor. Wat moest 'ie anders? Porno bestond nog niet. En uit sympathie kochten alle huisvrouwen uit de buurt extra voorraden bij de alleen overgebleven mevrouw Groen. Over solidariteit gesproken. En er werd nog niet geürineerd in de Passage.'   De jaren vijftig. 'Daar waren we al bang voor. Aangaande de jaren vijftig heeft onze zenuwarts ons een spreekverbod opgelegd. Het herkauwen van sentimenten kan namelijk leiden tot verstening. En wij moeten voort! Wij gaan ons komend seizoen meer dan ooit op de jaren negentig richten.'   Half acht. 'Prachtige tijd! Je speelt een soort voorwedstrijd. Korte film voor de hoofdfilm. Stevig soepje voor de hoofdmaaltijd. Als Sonja en Paul Witteman binnenkort ook naar voren schuiven, wordt Half Acht de nieuwe prime time. Je gaat ergens naar toe om half acht, de avond ligt nog open. Om tien over acht, de tijd waarop we vroeger zaten, ga je ergens vanaf. Maar nu zitten we samen op de grote Wijzer, die naar iets onderweg is. Zo voelen we dat. Volgend jaar wordt onze uitzendtijd waarschijnlijk bepaald door een netmanager. En niet alleen de tijd, maar ook wal we aan hebben, hoe ons haar zit en wat de onderwerpen zijn. Moeten wij het elke week over de jaren vijftig hebben om het zondagse marktaandeel van Nederland 3 rond half acht wat op te krikken.'   De Bie & Van Kooten: 'En dan nu zeker ook nog een grappige, ontspannen foto?' (Foto: Barbara van Kooten)   Waterpolo. 'Moeten we dat nou nog een keer vertellen? Op een gegeven moment zaten we allebei in het Nederlands zevental en we wilden gewoon lekker waterpoloën, meer niet. En dat de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn later besmet zijn verklaard, ja, dat konden wij toen toch onmogelijk voorzien? Nu zouden we dat niet meer doen. Alleen die badpakken al, die belachelijke bretelletjes waar ze je onder water aan vastpakten. Je moet dat in de context van de tijd zien. Wie niet waterpolode telde niet mee. Je reed bij voorbeeld ook niet op een motor zonder zijspan. En dat je met een bolhoed op naar school ging, ja, daar stond je niet bij stil.'   Satire. 'Is er veel te weinig. Er moeten veel meer groepen gediscrimineerd worden. En dan niet naar huidskleur, afkomst of geloof, maar naar arrogantie, wansmaak en nouvelle richesse. Het probleem in deze neo-liberale markteconomie is alleen dat conflicten die iets wezenlijks aan het daglicht zouden kunnen brengen en waarin de satiricus zijn zout zou willen strooien, met veel geld meteen in de kiem gesmoord worden. Je kunt in die kleurenpaginagrote botercampagne, na die misselijkmakende, gezellige foto van Jansma en Postema, bìnnen twee weken een geënsceneerd gladstrijkontbijtje tussen Wallage en Bolkestein verwachten. Het conflictje-van-de-week haalt vaak de zondag niet meer. En als Nederland maandag geen nieuw conflictje heeft, zitten de media met de handen in het haar. Daarom: meer discriminatie alstublieft! Omdat iedereen wil laten merken dat 'ie er tegen is. Kijk, daar hebben wij satirici wat aan.'   Jiskefet. 'Het belangrijkste Nederlandse trio sinds The Three Jacksons. En tienmaal leuker dan de Hotcha's ooit waren. Kent u het Trio Hellenique? En The Three Jacquets met 'Totootje'? Dat was allemaal niets vergeleken bij Jiskefet. En het zijn ook hele goeie persoonlijke vrienden geworden. Gisteravond hebben we nog gegeten bij Kees Koch. Michiel Prins had gekookt en Herman Romijn heeft nog voorgelezen uit zijn nieuwe boek. Je zou dat niet verwachten met vijf grappenmakers bij elkaar, maar dat zijn hele serieuze avonden. Toevallig zijn we alle vijf gek op de films van Jos Stelling, dus dan zetten we een band op en dan kun je echt een speld horen vallen.'   Zakdoeken. 'Ja, dat blijft een stokpaardje van ons. Hoeveel hebben we er nu? Duizenden! Het is net als met boeken, van zakdoeken krijg je nooit genoeg. Maar welke man heeft er nog een zakdoek op zak? Ja, een pakje Tempo, maar een schone, mooi gestreken zakdoek met een boeiend motiefje? Nou, misschien één op de tien! Als er een ongelukje gebeurt staan ze met lege handen. Wij hebben allebei onze vrouw leren kennen, omdat wij in een gezelschap van mannen toevallig een schone zakdoek bij ons hadden toen de beide meisjes een vuiltje in het oog hadden gekregen. Het is gewoon een kwestie van cultuur, altijd een zakdoek op zak hebben. En als er even een dipje in een gesprek valt, kun je met een zakdoek de gezelligheid weer op de rails zetten. Je maakt er een muis van, of een bh-tje - alles in het nette natuurlijk - nee, ons zul je 's zomers op het strand niet met een dure linnen pet op zien lopen, hoor! Gewoon een knoop in iedere zakdoekpunt en genieten maar! Maar nu moeten we oppassen, want voor je het weet zitten we weer middenin Den Haag en de jaren vijftig en dat moesten we koste wat kost zien te voorkomen, zei dokter Schermerhorn.'   Kurt Cobain. 'Goed dat 'ie dood is. Als hij nog geleefd zou hebben, had de wereld er nog somberder uitgezien. Jim Morrison was ook zo'n zeikerd. Maar het voorbeeld dat ze gaven verdient natuurlijk wel navolging. Als je vindt dat het leven kut, klote en zinloos is, heeft het weinig zin om dat steeds maar weer te herhalen. Dat is net zo stompzinnig en kortzichtig als wanneer je in je auto in een file zittend, op de file kankert. Bezing of beschrijf je uitzichtloze weerzin een keer zo goed mogelijk en stap er dan uit. Of heb het over iets anders. Dus wat dat betreft zien we Kurt Cobain achteraf wel zitten. En Bob Dylan moet de Nobelprijs natuurlijk krijgen. Als het niet die voor de literatuur is, dan wel de Nobelprijs voor de vrede!'   Hobbies. 'Kent u dat plastic verpakkingsmateriaal? Wij nemen altijd rollen van tien meter, die zijn voordeliger. Daar zitten van die luchtbolletjes in en als je die goed tussen duim en wijsvinger neemt - 't is even een slag - dan kun je zo'n heerlijk droog knalletje produceren. We zijn er elke dag wel een paar uur mee bezig. Maar ondertussen gaat het werk gewoon door, want dat is uiteraard onze grootste hobby.'   De decoder. 'Een zegen voor de mensheid. Wij noemen het wel eens de negatieve portier. De decoder is eigenlijk het omgekeerde van de vroegere Refusalpil: als je alcoholist was en wilde voorkomen dat je ging drinken, dan slikte je zo'n pil. Als je je kijkverslaving wilt bestrijden, dan moet je dus geen decoder nemen, hè. Alle rotzooi waar je diep in je hart vanaf wilt, maar waar je toch elke dag al zappend een uurtje van mee pikt, ondanks jezelf, die verdwijnt zender voor zender achter een decoder. Helaas kunnen wij ons beroepshalve niet permitteren geen decoder te hebben.'   Poelstra en De Haan. 'Natuurlijk vinden we niet alles even goed, maar de comedie die ze momenteel bij RTL5 doen, daar moeten we wel om lachen. 't Is ook onzin om te zeggen, dat er zoveel onbekende nieuwe namen zijn en dat je als televisiekijker niet alles bij kunt houden. Waar heb je dan je videorecorder voor. Nee, van Tum Tum en Serpentines hebben we nog geen aflevering gemist. Hun theaterprogramma Met een knikker in je sok vonden we wat minder. Al die grappen over blinde mijnpaarden die hoeven voor ons niet zo. Maar zo'n nummer waarin Poelstra op dat laddertje die bos raapstelen naar binnen werkt, terwijl De Haan naakt om hem heen hopt op die skippybal, ja daar mag je ons 's nachts voor wakker maken. Dit was het? En dan nu zeker ook nog een grappige, ontspannen foto?'   ZONDAG, NED 3, 19.30 UUR

 

Terug naar Bibliografie